2009, ISBN: 8361524479, Lieferbar binnen 4-6 Wochen

Livres de poche

Internationaler Buchtitel. Nicht in deutscher Sprache! Sprachcode: pol. Verlag: VESPER, 404 Seiten, L=205mm, B=140mm, Gew.=430gr, 1. Auflage. [GR: 21110 - TB/Belletristik/Romane/Erzählung… Plus…

Internationaler Buchtitel. Nicht in deutscher Sprache! Sprachcode: pol. Verlag: VESPER, 404 Seiten, L=205mm, B=140mm, Gew.=430gr, 1. Auflage. [GR: 21110 - TB/Belletristik/Romane/Erzählungen], [SW: - Fiction / General], Kartoniert/Broschiert, Klappentext: O ksiazce: Jest poczatek V wieku naszej ery. Cesarstwo rzymskie stoi na krawedzi otchlani. Podzielone na dwie czesci imperium wydaje sie latwym lupem dla europejskich rywali. Potezne barbarzynskie plemiona Wandalow i Wizygotow wyczuwaja, ze nadszedl ich czas... Ale najwieksi europejscy gracze nie zdaja sobie sprawy, ze na wschodzie narodzila sie nowa potega. Od piecdziesieciu lat granice cesarstwa pustoszy dziwne plemie wojownikow na koniach. Czy mozna ich okielznac? Wprzac do walki z innymi barbarzyncami? Rzym ma takie plany, wychowuje i ksztalci nowego wodza Hunow, chlopca o imieniu Attyla. W jezyku Hunow imie to oznacza "Bicz Bozy". Tak rozpoczyna sie saga o wojnie i potedze, ktora rzucila chrzescijanski swiat na kolana. Historia dwoch wodzow - Huna Attyli i Rzymianina Aecjusza, ktorzy starli sie w sadzie bozym na polach Galii. Pierwszy chcial zniszczyc swiat, drugi ocalic to, co z niego zostalo... PROLOG Klasztor sw. Seweryna pod Neapolis, ANNO DOMINI 488 Ojciec zawsze powtarzal mi, ze aby zostac wielkim historykiem, potrzeba dwoch rzeczy: - Po pierwsze, musisz umiec pisac - mowil. - A po drugie, musisz miec o czym pisac. Dzis jego slowa wydaja mi sie ironiczne. Tak, ojcze, umiem pisac i mam o czym pisac. Mam pisac o rzeczach, w ktore bys nie uwierzyl! Mam do opowiedzenia najwspanialsze i najstraszliwsze historie. A w tych mrocznych czasach, w ktorych upadlo rzemioslo historyka, jestem byc moze ostatnim czlowiekiem na Ziemi, ktory potrafi o nich opowiedziec. Nazywam sie Priskus i pochodze z Panium. Mam juz bez mala dziewiecdziesiat lat. Przezylem najpotworniejsze czasy w historii Rzymu, ktora dobiegla konca, podobnie jak on sam. Tytus Liwiusz pisal o zalozycielach miasta, mnie przypadlo w udziale zadanie spisania dziejow jego ostatnich obroncow. I tych, ktorzy je zniszczyli. To historia, ktora nadaje sie do czytania w mrozne, zimowe noce. Historia pelna grozy i okropienstw, ale tez szlachetnych przykladow odwagi i wspanialomyslnosci. Jest to pod wieloma wzgledami zdumiewajaca historia i z cala pewnoscia nie jest nudna. I choc jestem juz bardzo stary, a moja tknieta porazeniem dlon drzy, unoszac pioro nad welinem, wierze, ze jest we mnie dosc sily, aby doprowadzic te opowiesc do konca. Choc niektorym moze wydac sie to dziwne, wiem, ze gdy postawie kropke po ostatnim rozdziale tej historii, moje zycie dobiegnie konca. Znam dzien swojej smierci, zupelnie jak swiety Seweryn. Swiety Seweryn? Kiedy pisze te slowa, jego doczesne szczatki chowane sa wlasnie w kaplicy klasztoru, w ktorym dozywam swych dni. Byl misjonarzem, czlowiekiem swietym i sluga najubozszych w prowincji Noricum za Alpami. Odegral niezwykla role w ostatnich dniach Rzymu. Zmarl przed szescioma laty, ale dopiero teraz oddani wspolwyznawcy zdolali sprowadzic jego swiete szczatki przez alpejskie przelecze i cala Italie - gdzie na kazdym kroku towarzyszyly mu cuda - do tego klasztoru. A kimze ja jestem, aby kwestionowac wiesci o cudach swietego Seweryna? Zyjemy w tajemniczych czasach. Klasztor, w ktorym obecnie mieszkam - polozony na slonecznym wybrzezu w okolicach Neapolis i prowadzony tak udatnie przez mnichow, ktorych wiare, przyznaje, podzielam w niewielkim stopniu - otoz klasztor ten, poswiecony obecnie swietemu Sewerynowi i religii Chrystusowej, ma osobliwa i pouczajaca historie. Niegdys, w pierwszym wieku przed Chrystusem, w czasach Cycerona, Cezara, Pompejusza i reszty (w ktorych po Ziemi stapali prawdziwi giganci), znajdowala sie tu zbytkowna nadmorska willa Lukullusa - jednego z wielkich bohaterow republikanskiego Rzymu. Lukullus wslawil sie nade wszystko blyskotliwym zwyciestwem nad Mitrydatesem, wladca Pontu, choc epikurejczycy zawsze zartowali, ze jego najwiekszym osiagnieciem bylo sprowadzenie do Europy czeresni. Po smierci Lukullusa jego nadmorska willa przechodzila z rak do rak, by wreszcie - za sprawa jednego z przedziwnych paradoksow, tak uwielbianych przez muze historii, Klio - stac sie rezydencja (po wymuszonej abdykacji), [Ausgabe: 09001]<

ISBN: 9788361524472

[ED: Taschenbuch], [PU: Vesper], Jest poczatek V wieku naszej ery. Cesarstwo rzymskie stoi na krawedzi otchlani. Podzielone na dwie czesci imperium wydaje sie latwym lupem dla europejskic… Plus…

[ED: Taschenbuch], [PU: Vesper], Jest poczatek V wieku naszej ery. Cesarstwo rzymskie stoi na krawedzi otchlani. Podzielone na dwie czesci imperium wydaje sie latwym lupem dla europejskich rywali. Potezne barbarzynskie plemiona Wandalow i Wizygotow wyczuwaja, ze nadszedl ich czas... Ale najwieksi europejscy gracze nie zdaja sobie sprawy, ze na wschodzie narodzila sie nowa potega. Od piecdziesieciu lat granice cesarstwa pustoszy dziwne plemie wojownikow na koniach. Czy mozna ich okielznac? Wprzac do walki z innymi barbarzyncami? Rzym ma takie plany, wychowuje i ksztalci nowego wodza Hunow, chlopca o imieniu Attyla. W jezyku Hunow imie to oznacza "Bicz Bozy". Tak rozpoczyna sie saga o wojnie i potedze, ktora rzucila chrzescijanski swiat na kolana. Historia dwoch wodzow - Huna Attyli i Rzymianina Aecjusza, ktorzy starli sie w sadzie bozym na polach Galii. Pierwszy chcial zniszczyc swiat, drugi ocalic to, co z niego zostalo... PROLOG Klasztor sw. Seweryna pod Neapolis, ANNO DOMINI 488 Ojciec zawsze powtarzal mi, ze aby zostac wielkim historykiem, potrzeba dwoch rzeczy: - Po pierwsze, musisz umiec pisac - mowil. - A po drugie, musisz miec o czym pisac. Dzis jego slowa wydaja mi sie ironiczne. Tak, ojcze, umiem pisac i mam o czym pisac. Mam pisac o rzeczach, w ktore bys nie uwierzyl! Mam do opowiedzenia najwspanialsze i najstraszliwsze historie. A w tych mrocznych czasach, w ktorych upadlo rzemioslo historyka, jestem byc moze ostatnim czlowiekiem na Ziemi, ktory potrafi o nich opowiedziec. Nazywam sie Priskus i pochodze z Panium. Mam juz bez mala dziewiecdziesiat lat. Przezylem najpotworniejsze czasy w historii Rzymu, ktora dobiegla konca, podobnie jak on sam. Tytus Liwiusz pisal o zalozycielach miasta, mnie przypadlo w udziale zadanie spisania dziejow jego ostatnich obroncow. I tych, ktorzy je zniszczyli. To historia, ktora nadaje sie do czytania w mrozne, zimowe noce. Historia pelna grozy i okropienstw, ale tez szlachetnych przykladow odwagi i wspanialomyslnosci. Jest to pod wieloma wzgledami zdumiewajaca historia i z cala pewnoscia nie jest nudna. I choc jestem juz bardzo stary, a moja tknieta porazeniem dlon drzy, unoszac pioro nad welinem, wierze, ze jest we mnie dosc sily, aby doprowadzic te opowiesc do konca. Choc niektorym moze wydac sie to dziwne, wiem, ze gdy postawie kropke po ostatnim rozdziale tej historii, moje zycie dobiegnie konca. Znam dzien swojej smierci, zupelnie jak swiety Seweryn. Swiety Seweryn? Kiedy pisze te slowa, jego doczesne szczatki chowane sa wlasnie w kaplicy klasztoru, w ktorym dozywam swych dni. Byl misjonarzem, czlowiekiem swietym i sluga najubozszych w prowincji Noricum za Alpami. Odegral niezwykla role w ostatnich dniach Rzymu. Zmarl przed szescioma laty, ale dopiero teraz oddani wspolwyznawcy zdolali sprowadzic jego swiete szczatki przez alpejskie przelecze i cala Italie - gdzie na kazdym kroku towarzyszyly mu cuda - do tego klasztoru. A kimze ja jestem, aby kwestionowac wiesci o cudach swietego Seweryna? Zyjemy w tajemniczych czasach. Klasztor, w ktorym obecnie mieszkam - polozony na slonecznym wybrzezu w okolicach Neapolis i prowadzony tak udatnie przez mnichow, ktorych wiare, przyznaje, podzielam w niewielkim stopniu - otoz klasztor ten, poswiecony obecnie swietemu Sewerynowi i religii Chrystusowej, ma osobliwa i pouczajaca historie. Niegdys, w pierwszym wieku przed Chrystusem, w czasach Cycerona, Cezara, Pompejusza i reszty (w ktorych po Ziemi stapali prawdziwi giganci), znajdowala sie tu zbytkowna nadmorska willa Lukullusa - jednego z wielkich bohaterow republikanskiego Rzymu. Lukullus wslawil sie nade wszystko blyskotliwym zwyciestwem nad Mitrydatesem, wladca Pontu, choc epikurejczycy zawsze zartowali, ze jego najwiekszym osiagnieciem bylo sprowadzenie do Europy czeresni. Po smierci Lukullusa jego nadmorska willa przechodzila z rak do rak, by wreszcie - za sprawa jednego z przedziwnych paradoksow, tak uwielbianych przez muze historii, Klio - stac sie rezydencja (po wymuszonej abdykacji)Versandfertig in über 4 Wochen, [SC: 0.00]<